مکتب عشق

کنار بیستون بنشین و بشنو

صدای تیشه ی فرهاد از نو

مگر فرهاد یکدم رفته باشد

به شوق خواب شیرین خفته باشد

کلنگ عشق بر دل زن به آواز

که گردد باغ عشقی در دل آغاز

بیابانگرد شو مانند مجنون

مبادا دل کنی از غصه پر خون

تنفس کن هوای عطر لیلی

نه اندک نه کمی بسیار و خیلی

صدای نبض دل گر گردد افزون

ندا آید ز لیلی بر تو مجنون

تجسم کن جمال ماه کنعان

به قرآن آور از آیات ایمان

قضاوت کن زلیخا بی گناه است

در این دنیا بر او یوسف پناه است

به گلشن رو به هر نوگل نظر کن

به جز گلچهره از دیدن حذر کن

به یاد آور عذار ماه عذرا

صد افسوسش خورد کسری و دارا

تماشا کن قد سرو خرامان

نگر زیبائیش را از دل و جان

خیال دل بیارا در منیژه

بر آن گیسوی بی همتای ویژه

خودت را جا بزن بر جای بیژن

زنخدان بین و دل در چاه افکن

رها کن دل در آن چاه زنخدان

ز چاه آرد برون گیسویش آسان

شکوه عاشق از عشاق آموز

که در گیتی شوی تات دل افروز

 

باغ دل ( تات طالقانی )

گذر بهار از کوچه شعبان...